Το τρενάκι του τρόμου…

Τι στο καλό συμβαίνει με αυτόν τον Ολυμπιακό; Αρκετοί το έχουμε αναρωτηθεί, ο καθένας κάνει τις δικές του εικασίες. Το δεδομένο είναι πως τα όσα βλέπουμε από τις 17 Αυγούστου και έπειτα που ξεκίνησε και επίσημα η σεζόν των «ερυθρόλευκων» με το ματς στον Βόλο, μόνο φυσιολογικά δεν είναι. Αυτό επιβεβαιώθηκε με τον χειρότερο δυνατό τρόπο στην Τρίπολη, όπου η ομάδα του Χοσέ Λουίς Μεντιλίμπαρ ηττήθηκε.

Δεύτερη ήττα στο πρωτάθλημα, πέμπτη απώλεια βαθμών, μία νίκη στα πέντε πιο πρόσφατα. Οι Πειραιώτες έχουν απωλέσει 12 βαθμούς ήδη. Πρόκειται για τη δεύτερη χειρότερη συγκομιδή τα τελευταία 15 χρόνια και αυτό δείχνει πως τα πράγματα δεν πάνε καλά. Για την ακρίβεια, πάνε καλά στο Europa League και μόνο.

Λέγαμε τις προηγούμενες ημέρες στους 94,6 πως μόνο αν μπουν και προσφέρουν οι μεταγραφές, ο Ολυμπιακός θα καταφέρει να βρει λύσεις στα ελληνικά παιχνίδια και δη σε αυτά με μικρομεσαίους αντιπάλους. Διότι πρόκειται για τους ποδοσφαιριστές που έχουν δημιουργικά χαρακτηριστικά και θεωρητικά μπορούν να βοηθήσουν. Ωστόσο, όλα αυτά είναι ακόμη θεωρία. Ο «Μέντι» δεν έχει πάρει όσα περιμένει από τους παίκτες που περιμένει πράγματα. Φάνηκε και στο δεύτερο ημίχρονο.

Διότι οι Πειραιώτες στο πρώτο 20λεπτο του αγώνα ήταν κυριαρχικοί με συνεχόμενες τελικές, ενώ ακόμα και μετά το σοκ του γκολ του Αστέρα, δεν πτοήθηκαν και συνέχισαν να δημιουργούν με πολλούς και διαφορετικούς τρόπους. Το έψαξαν κάθετα, με πλαγιοκοπήσεις, με υπερφορτώσεις στα φτερά, με γεμίσματα, με στατικές φάσεις. Το έψαξαν, με επιμονή και υπομονή. Δεν βρήκαν το γκολ της ισοφάρισης και στο δεύτερο μέρος ήρθε το απόλυτο τίποτα.

Από το 55’ ως το 75’, οι Πειραιώτες είχαν ένα τρομερά κακό εικοσάλεπτο. Κενό διάστημα, χωρίς δημιουργία και με τους ποδοσφαιριστές να εγκλωβίζονται πλήρως από τη διπλή ζώνη άμυνας του αντιπάλου. Μια ατομική ενέργεια ή προσπάθεια για κάθετο παιχνίδι δεν είδαμε, με αποτέλεσμα να υπάρχει διαρκώς ένα… γύρω-γύρω όλοι από την περιοχή του Τσιντώτα. Και μέσα σε όλα, να σου χτυπά η καλύτερη -κατά τη γνώμη μου- μεταγραφή, ο Γιαζίτσι. Ο παίκτης που ήρθε να δώσει λύσεις στις κλειστές άμυνες, ένας ποδοσφαιριστής με ποιοτικά χτυπήματα στις στατικές φάσεις και το αντίδοτο στα ζόρικα ματς.

Η σεζόν του Ολυμπιακού μοιάζει με το γνωστό… τρενάκι του τρόμου! Από εκεί που δείχνουν τα πράγματα να έχουν μπει σε μια σωστή σειρά και η πορεία είναι ομαλή, ξαφνικά έρχεται η βουτιά στο κενό. Είναι ασύλληπτη η εναλλαγή «συναισθημάτων». Η χαρά της Πέμπτης, έκανε στην άκρη για να επιστρέψει ξανά ο προβληματισμός της Κυριακής. Όπως και είναι απορίας άξιον, το πώς αλλάζει η εικόνα από τη μία διοργάνωση στην άλλη. Διότι καλό Ολυμπιακό στις εγχώριες διοργανώσεις, έχουμε δει για ένα ικανό διάστημα με τον Ατρόμητο, για ένα ημίχρονο με τη Λαμία, άλλο ένα με τον Παναθηναϊκό και το πρώτο στην Τρίπολη. Λιγοστά δηλαδή δείγματα γραφής. Μικρά πειστικά διαστήματα καλού ποδοσφαίρου. Ασφαλώς, αυτά δεν φτάνουν όταν ο πρώτος στόχος είναι η επιστροφή στην κορυφή του ελληνικού πρωταθλήματος. Το χειρότερο είναι πως όλοι χάνουν βαθμοί και ο κάτοχος του Conference League δεν το εκμεταλλεύεται. Θα μπορούσε τουλάχιστον σήμερα να είναι πρώτος…

Τι θα γίνει από εδώ και πέρα; Εκτιμώ πως ο Μεντιλίμπαρ θα πάει με την πεπατημένη (εκτός του ματς της Τετάρτης). Δηλαδή με τους «παλιούς», τους μικρούς και 2-3 από τους καινούργιους. Μέχρι να δει τις μεταγραφές να βοηθούν πραγματικά. Αυτό κάνει στην Ευρώπη μέχρι στιγμής, έχοντας ένα γκρουπ συγκεκριμένων ποδοσφαιριστών. Αυτούς της περασμένης σεζόν, συν τους δύο μικρούς που σύντομα θα γίνουν τρεις (με τον Μπακούλα) και από τα νέα αποκτήματα άλλους… δυόμιση (Κοστίνια, Πιρόλα, Γκαρθία). Όταν και αν δείξουν και οι υπόλοιποι, θα παίξουν. Και δεν θα τον κακίσει κανείς αν κινηθεί τελικά κατ’ αυτόν τον τρόπο!

Follow @giorgostsanakas